şaxsey

n. Fəlakətli, dəhşətli, faciəli bir hadisə qarşısında çıxarılan fəryad səsi. Şəhərin arvadları dəstə-dəstə Hacının böyük bacısı Pərinisanın evinə dolub boşalmaqda idilər. Şaxsey və şivən səsi asimana bülənd olmuşdu. Ə. H.. <Heydər bəy:> . . Bizimkilər də şaxsey deyə, saçlarını yolurlar. S. S. A.. Şaxsey vurmaq (təpmək, getmək) – yasda, məhərrəmlikdə ölü üçün saç yolmaq, fəryad qopararaq ağlamaq. <Fatma xanım:> Sənin kimi oğlun paltarın töküm, üstə şaxseyni təpim. N. V.. <Səttar:> Məhəlləmizdə şaxsey gedəcəklər, – dedi. – Gəlin, biz də gedib baxaq. P. M..